عاشقانه‌های ایرانی تلاش ما پنج نقاش است برای بازروایت چند داستان با مضمونی نه تماماً عاشقانه، از طریق زبان تصویر؛ برای خواندن میانِ خطوط و پیرنگ و دوباره خواندن در عمق. تلاشی برای فراتر رفتن از پیرنگ داستان و القای آنچه که با خواندنِ یک قصه، گاه در ذهن مخاطب شکل می‌بندد. ما تلاش کرده‌ایم در روند ارتباطمان با قصه‌ها از وضعیتِ مخاطب منفعل به خواننده‌ی مولف حرکت کنیم. همذات‌پنداری، تجربه‌ی این همانیِ میان پیرنگ قصه و زندگی شخصی خود ما، کلید ورودمان به دنیای قصه‌ها بود و هر یک، از نگاه خود قصه‌هایمان را کاویدیم و نقش خود را درمیان خطوطی که کسی دیگر در همین حوالی و همین نزدیکی‌ها نوشته بود، یافتیم. عاشقانه‌های ایرانی یک رویکرد تصویرگرایانه نیست، نقل دوباره‌ی تجربه‌ی زیسته‌ی دیگری‌است. بازتاب تصویریِ کنکاشی است در آنچه که به یاد می‌ماند و تاثیر می‌گذارد در مواجهه با اثری هنری؛ که این خود در سنتِ نگارگریِ ایران هم مرسوم بوده است و به صراحت در نگاره‌های پس از مکتب تیموریِ هرات و به ویژه در آثار کمال‌الدین بهزاد ، قابل رویت است. عاشقانه‌های ایرانی تلاشی است برای معاصر نگه داشتن این سنت دیرپای همگامی نقاشی با ادبیات در هنر این سرزمین
“Iranian romances” is an effort of us, five painters, to re – narrative a few stories with – not entirely- romance themed by the language of image, to read the spaces between the lines and plot and re-read deeper . an effort to go beyond the story`s plot and inspire what forms in the audience`s mind by reading a story . we have tried to move in our interaction with stories from the passive audiences to author readers . empathy, was the key to enter. the experience of the similarity of the stories plot and our personal lives . each of us excavated the stories and found our roles between the lines, that someone else had writen just nearby. Iranian romances is not an illustrative attitude ,it is a re-narrative of another person life experiences , and a consultative visual reflection on what remains and effects in deal with artworks. this had been used in Iranian miniature paintings and is clearly seen in the post Timurid Herat school and particularly in Kamal al din Bihzad`s art works , Iranian romances is an effort to renew the old tradition of accompaniment of painting and literature .